O najsłodsza Obecności
Pokarmie na drogę po kamienistych ścieżkach codzienności
Słodka ochłodo w czasie upału myśli
Przenikająca na wskroś
każde uderzenie serca
każdą z miliardów komórek
O ogniu nieugaszony płonący Miłością
co łączysz mnie z Wszechmocnym i z człowiekiem obok
I w górę i na boki niczym rozpostarte ramiona krzyża
Otulasz w codzienności
Niesiesz na skrzydłach gdy iść już nie mogę
Wywyższasz co najniższe
Uświęcasz co w błocie leży
Bez Ciebie jestem martwa
Bez Ciebie oddech nie przynosi tlenu
Bez Ciebie słońce nie ogrzewa i wicher nie chłodzi
Bez Ciebie modlitwa jałowa
Bez Ciebie życie nie smakuje i radość nie cieszy
Kto nie poznał Twej mocy
nie poczuł Cię w sobie
wciąż łaknie i pragnie
i nic go nie syci
O najsłodsza Obecności
co czynisz ze mnie Najświętsze Świętych
choć prochem i pyłem na tym świecie jestem
Bądź uwielbiona
gdy w rękach kapłańskich pojawiasz się znowu
jak wtedy gdy przyszłaś po cichu
w małej sali na górze
usłanej na pogrzeb
